*Kείμενο: Θοδωρής Αντωνόπουλος για τη Lifo.
* Φωτογραφίες: Δημήτρης Κυριαζής.
Επιβλητικά τοπία αρχέγονης, άγριας ομορφιάς σε λιτές, αυστηρές γραμμές, υπέροχα νερά αλλά και ορεινές αποδράσεις, κάστρα, φαράγγια και σπήλαια, ιστορία και παράδοση, εκλεκτές γεύσεις... Θες κι άλλα;
«Σκληροτράχηλη», «αδούλωτη», «ανυπότακτη» είναι μερικά από τα επίθετα που αποδίδονται στην αραιοκατοικημένη, φτωχή σε πόρους αλλά μεστή σε χαρακτήρα και άγρια ομορφιά βραχώδη χερσόνησο του Ταϋγέτου που «σφηνώνει» ανάμεσα σε Μεσσηνία και Λακωνία, και όχι άδικα: αυτόνομη στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της, πρωταγωνίστρια στον αγώνα της Ανεξαρτησίας, ερήμωσε στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες όμως επανακάμπτει δυναμικά, με κύριο όχημα τον ποιοτικό τουρισμό και το real estate.
Μπορεί να μη φημίζεται για τις αχανείς αμμουδιές ή την πυρετώδη νυχτερινή ζωή, διαθέτει όμως επιβλητικά τοπία, ονομαστά σπήλαια, φαράγγια και αρχιτεκτονική, ιστορικά μνημεία, ευκαιρίες για εναλλακτικό τουρισμό και απόμερους προορισμούς, συνδυάζει δε άριστα βουνό και θάλασσα, «βλέποντας» ταυτόχρονα σε δύο κόλπους, τον Λακωνικό (Προσήλια Μάνη) και τον Μεσσηνιακό (Αποσκιαδερή).
Έχει πολλά θέλγητρα η Μάνη για τον επισκέπτη κι ας είναι τραχύς κι απότομος ο τόπος, καμιά φορά και οι άνθρωποί του, που όμως συνήθως σε κερδίζουν με την αυθεντικότητά τους: χάρμα διαδρομές, παραθαλάσσιες και ορεινές, πλούσια Ιστορία, παράδοση και γεύσεις. Χωριά πετρόχτιστα με εντυπωσιακά πυργόσπιτα, όπως η διατηρητέα Βάθεια, η Άνω Βέργα, το Λιμένι, το Σκουτάρι, ο Γερολιμένας, τα Μουντανίστικα, η Χαριά, η Κοίτα, ο Δρυμός, η Μίνα, η Νόμια, η Σαϊδόνα, η Λάγια, η ιστορική Καρδαμύλη, και γραφικές κωμοπόλεις, όπως το Οίτυλο, η Αρεόπολη και το Γύθειο.
Χωριά πετρόχτιστα με εντυπωσιακά πυργόσπιτα, όπως η διατηρητέα Βάθεια, η Άνω Βέργα, το Λιμένι, το Σκουτάρι, ο Γερολιμένας, τα Μουντανίστικα, η Χαριά, η Κοίτα, ο Δρυμός, η Μίνα, η Νόμια, η Σαϊδόνα, η Λάγια, η ιστορική Καρδαμύλη, και γραφικές κωμοπόλεις, όπως το Οίτυλο, η Αρεόπολη και το Γύθειο.
Όρμοι και παραλίες πανέμορφες, με άμμο ή βότσαλο, νερά κρυστάλλινα και πλούσια θαλάσσια ζωή που περιλαμβάνει θαλάσσιες χελώνες, φώκιες και δελφίνια. Εντυπωσιακά φυσικά μνημεία, όπως το Σπήλαιο του Διρού (και όχι μόνο), το Ακρωτήριο Ταίναρο, όπου και η Πύλη του Άδη στην αρχαιότητα, η «Πυραμίδα» του Ταϋγέτου και η ακτή Καταφύγιο με το λαβυρινθώδες υπόγειο σπήλαιο.
Έχουν καταγραφεί συνολικά κάπου 800 πύργοι, 96 παραδοσιακοί οικισμοί, 1.000 βυζαντινές εκκλησίες και εκατοντάδες μικρά και μεγάλα σπήλαια-καταφύγια! Δυστυχώς, η αυθαίρετη δόμηση είναι κι εδώ παρούσα, παρότι καταβάλλονται προσπάθειες να διατηρηθεί το φυσικό ανάγλυφο και ο ιδιαίτερος αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της περιοχής. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το αυξημένο ενδιαφέρον Δυτικοευρωπαίων κυρίως για γη, ακίνητα, μέχρι και μόνιμη εγκατάσταση στη Μάνη.
